XARTES

Αναγνώστες

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

ψυχρη εκθλιψη

 

 

 

Καλλιεργητικές φροντίδες

 

 

λιγα λογια για την καλλιεργεια της ελιας

 

 

Οι καλλιεργητικές φροντίδες των ελαιοπαραγωγών της Επαρχίας Σητείας συνοψίζονται σε λίπανση, κλάδεμα, όργωμα, καταπολέμηση των εχθρών και ασθενειών της ελιάς. Ο κυριότερος εχθρός της ελιάς στην περιοχή είναι ο "δάκος" (λατινικό /ή διεθνές όνομα: Bactrocera oleae oder Dacus oleae). Η καταπολέμηση του δάκου γίνεται με οργανωμένα συνεργεία δακοκτονίας και την επίβλεψη των γεωπόνων του Γραφείου Γεωργικής Ανάπτυξης και μάλιστα μετά το μήνα Σεπτέμβριο μέχρι και ένα μήνα πριν τη συλλογή φροντίζει ο ίδος ο παραγωγός για τους κατάλληλους ψεκασμούς σε περίπτωση δακοπροσβολής. Ένα μήνα πριν τη συλλογή σταματούν οι ψεκασμοί ώστε στο τελικό προϊόν να μην υπάρχουν υπολείμματα φυτοφαρμάκων.

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΝΕΟΥ ΕΛΑΙΩΝΑ

Πριν τη φύτευση σε έναν αγρό προτείνεται, ο βιοκαλλιεργητής να λάβει υπόψη του τις παρακάτω γενικές αρχές βιολογικής ελαιοκομίας:

 

πατηστε για να δειτε πως φυτευεται μια ελια

 

  • σε επικλινή εδάφη να κατασκευάζονται ή να επιδιορθώνονται αναβαθμίδες,
  • πρέπει να επιλέγονται περιοχές που δεν είναι παγετόπληκτες ή χαλαζόπληκτες διότι η ελιά υποφέρει σε χειμωνιάτικους και ανοιξιάτικους παγετούς, ιδιαίτερα σε θερμοκρασίες κάτω από -5°C . Επίσης, να μην επιλέγονται περιοχές κλειστές, μη αεριζόμενες, με υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία, συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη ασθενειών αλλά και εχθρών (κυκλοκόνιο, γλοιοσπόριο, δάκος κ.ά.). Με όλα τα παραπάνω ο βιοκαλλιεργητής θα πρέπει κατά το σχεδιασμό του να έχει ως πρωταρχικό στόχο την πρόληψη εμφάνισης των ασθενειών και των εχθρών της ελιάς,
  • να επιλέγεται σύστημα καλλιέργειας ανάλογα με τον τύπο του εδάφους, το επιδιωκόμενο μέγεθος και σχήμα των δένδρων, τη δυνατότητα άρδευσης και τη διαθεσιμότητα του νερού, τη μέθοδο συγκομιδής που θα ακολουθηθεί, τη διαθεσιμότητα εργατικών χεριών και αγροτικών μηχανημάτων και την ποικιλία της ελιάς. Επίσης, η πυκνότητα φύτευσης να είναι τέτοια ώστε όταν τα δένδρα φτάσουν στην τελική ανάπτυξή τους να αποφεύγονται φαινόμενα σκίασης, ανεπαρκούς αερισμού των ελαιόδεντρων, ανταγωνισμού σε νερό και θρεπτικά στοιχεία, ανεπαρκούς ηλιοφάνειας και δυσκολίας στη χρήση αγροτικών μηχανημάτων,
  • η απόφαση για την/τις ποικιλία/ες που θα επιλεχθούν να λαμβάνει υπόψη παράγοντες όπως την προσαρμοστικότητά τους στις εδαφοκλιματικές συνθήκες και στο μικροκλίμα της περιοχής, την ανθεκτικότητά τους σε ενδημικά έντομα και παθογόνα, τις απαιτήσεις τους σε θρεπτικά στοιχεία και νερό. Επίσης, να γίνει έρευνα αγοράς για την εμπορική διέξοδο του ελαιόλαδου ή του ελαιόκαρπου των υπό επιλογή ποικιλιών,

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΝΕΟΥ ΟΠΩΡΩΝΑ

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΝΕΟΥ ΟΠΩΡΩΝΑ

Η εγκατάσταση ενός οπωρώνα είναι πολύ μεγάλης σημασίας αφενός γιατί απαιτείται διάθεση μεγάλου κεφαλαίου και αφετέρου διότι ως πολυετής καλλιέργεια οι αλλαγές μέσα στον οπωρώνα είναι δύσκολες και οικονομικά ασύμφορες. Η σωστή επιλογή τοποθεσίας και η εγκατάσταση ενός βιολογικά καλλιεργούμενου οπωρώνα είναι ίσως το πιο σημαντικό στάδιο για την μετέπειτα ανάπτυξη του. Κατά την εγκατάσταση ενός οπωρώνα πρέπει να ληφθούν πολλοί παράγοντες όπως:

- Κλιματικές συνθήκες ( Θερμοκρασία, ύπαρξη παγετών, βροχοπτώσεις, επικρατούντες άνεμοι και κατεύθυνση τους, χαλάζι κ.α.)

- Έδαφος ( Τοπογραφία, κλίση, έκθεση, μηχανική/βιολογική/χημική σύσταση, βάθος, στράγγιση, υπόγεια στάθμη ύδατος κ.α.)

- Χαρακτηριστικά ποικιλίας (Απαιτήσεις σε χαμηλές θερμοκρασίες για την διακοπή του ληθάργου των οφθαλμών, χρόνος άνθησης και ωρίμανσης των καρπών, ευπάθεια σε εχθρούς και ασθένειες, ανάγκη ύπαρξης επικονιαστών δένδρων κ.α.)

- Επιλογή υποκειμένου (Συμφωνία με την ποικιλία, κλιματικές και εδαφικές συνθήκες κ.α.)

Κατά κανόνα, θα πρέπει να εφαρμόζονται σχολαστικά όλοι οι γενικοί κανόνες εγκατάστασης ενός οπωρώνα (σχεδιασμός φύτευσης , σύστημα φύτευσης, διάταξη επικονιαστών, οριοθέτηση, επιλογή κατάλληλων ποικιλιών και έγκαιρη παραγγελία δενδρυλλίων , εδαφολογικές αναλύσεις, προετοιμασία του εδάφους , άνοιγμα λάκκων και βασική λίπανση, εγκατάσταση συστήματος υποστύλωσης και άρδευσης, κ.α.).

ΚΥΔΩΝΙΑ

. ΚΥΔΩΝΙΑ

Η κυδωνιά ανήκει στο είδος Cydonia oblonga Mill. Η κυδωνιά είναι δέντρο φυλλοβόλο, μικρού μεγέθους και βραδείας ανάπτυξης. Έχει μεγαλύτερη εμπορική αξία ως υποκείμενο της αχλαδιάς παρά για τον καρπό που παράγει. Οι ανάγκες της σε ψύχος για την διακοπή του ληθάργου των οφθαλμών της είναι μικρές (200 – 500 ώρες ψύχους κάτω από τους 7ο C).

ΑΧΛΑΔΙΑ

ΑΧΛΑΔΙΑ

Οι ποικιλίες αχλαδιάς που καλλιεργούνται ανήκουν στο είδος Pyrus communis L. Η αχλαδιά είναι δέντρο φυλλοβόλο, μικρού έως μεγάλου μεγέθους, μακρόβιο και χαρακτηρίζεται σε γενική εμφάνιση ως πιο ορθόκλαδο από την μηλιά.

Για την διακοπή του ληθάργου των οφθαλμών της αχλαδιάς απαιτούνται χαμηλές θερμοκρασίες τόσες όσες περίπου απαιτεί και η μηλιά. Η αχλαδιά απαιτεί ξηρό και θερμό καλοκαίρι καθώς το ξηρό θέρος είναι πρωταρχικής σημασίας παράγοντας για τον περιορισμό της εξάπλωσης του βακτηριακού καψίματος. Η ποιότητα των καρπών της είναι ανώτερη σε περιοχές που έχουν νότια ή νοτιοδυτική έκθεση και γι’αυτό προτιμώνται έναντι αυτών με βορεινή έκθεση

μηλιά

 

mila

Η καλλιεργούμενη μηλιά (Malus domestica Borkh) προήλθε από το Malus pumilla Mill., αλλά στην εξέλιξή της συνέβαλαν το Malus sylvestris Mill., καθώς και πολλά άλλα είδη. Η μηλιά είναι δέντρο φυλλοβόλο, μεγάλου μεγέθους, πλαγιόκλαδο ή ορθόκλαδο και μακρόβιο. Είναι δένδρο των ψυχρών και υγρών κλιμάτων και απαιτεί δροσερό καλοκαίρι (μέγιστη μέχρι 29ο C) ενώ αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες μέχρι -40ο C. Οι χαμηλές θερμοκρασίες είναι απαραίτητες για την διακοπή του ληθάργου των οφθαλμών και απαντάται μέχρι υψομέτρου 1500 μέτρων.

 

ΠΑΤΑ ΕΔΩ

ΜΙΛΑ ΦΙΑ ΜΗΛΑ

ΗΚΒΔΩΝ

ΜΝΔΙΩΝΛΚΔΣΜΔΚΩ Λ

 

ΔΚΩΔΛΚΩ